ภาพประกอบ จาก: http://www.lenamaxey.com/
13 ตุลาคม 2016 เวลาเช้า…
ที่ออฟฟิศ ทีมงานชูใจเตรียมบทความในคอลัมน์ Featured ของนักเขียนคนใหม่พร้อมสำหรับโพสต์ จริงๆ เราเตรียมบทความล่วงหน้าไว้ได้จำนวนหนึ่ง และผมอยากจะให้รางวัลตัวเองด้วยการไปดูหนังปลายสัปดาห์ซะหน่อย …
เวลาดูหนังผมรู้สึกขนลุกทุกครั้ง… ขนลุกเวลายืนถวายความเคารพในหลวง น่าดีใจเหลือเกินที่ได้เกิดมาในยุคนี้ที่เราได้มีพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลฯ เพื่อนคริสเตียนคนหนึ่งที่เป็นฝรั่งก็ยังบอกว่าอิจฉาคนไทยมากที่มีในหลวง ตัวผมเองก็เชื่อเช่นนั้นมาตลอดตั้งแต่เป็นเด็ก
ขอบคุณพระเจ้าที่เราชาวไทยได้มีกษัตริย์ที่ดี และสำหรับคริสเตียนเราเชื่อว่าพระเจ้าทรงเป็นผู้ประทานในหลวงให้กับคนไทย…
.
เพราะว่าไม่มีอำนาจใดเลยที่มิได้มาจากพระเจ้า
และผู้ที่ทรงอำนาจนั้น พระเจ้าทรงแต่งตั้งขึ้น
(โรม 13:1)
เมื่อพูดถึงบทเพลงสรรเสริญเจ้านายที่เป็นมนุษย์ เป็นเรื่องธรรมดาที่บทเพลงจะถูกแต่งขึ้นเพื่อยกย่องกษัตริย์ ในพระคัมภีร์ก็พูดถึงบทเพลงสรรเสริญที่ประชาชนแต่งขึ้นเพื่อร้องถวายกษัตริย์และวีรบุรุษเช่นกัน
.
พวกผู้หญิงเต้นรำรื่นเริงกันอยู่นั้นก็ขับร้องรับกันว่า
“ซาอูลฆ่าคนเป็นพัน ๆ และดาวิดฆ่าคนเป็นหมื่น ๆ”
1 ซามูเอล 18:7
.
ในอดีต (หรือแม้กระทั่งปัจจุบัน) การปกป้องและปกครองประเทศนั้นกษัตริย์ต้องเป็นผู้นำในการทำสงคราม แต่กษัตริย์ที่ทรงปกครองประชาชนด้วยพระเมตตาและความรัก ย่อมทำให้บทเพลงนั้นลึกซึ้งและจับใจยิ่งกว่า
เพลงสรรเสริญพระบารมี แค่ฟังก็แปลบปลาบวูบวาบ เพียงเสียงร้องเปล่าๆ ไม่มีดนตรีก็ยังจับใจ นี่คือเพลงรักรูปแบบหนึ่งซึ่งแฝงไปด้วยความซาบซึ้งในสิ่งที่คนไทยได้รับ อันที่จริง ในเนื้อเพลงก็สื่อถึงพระบารมี แต่เมื่อเทียบกับความรักและเคารพที่สื่อสารออกมาแล้วดูจะชัดเจนกว่า เราคงไม่น้ำตาไหลให้กับใครซักคนที่ยิ่งใหญ่หรอก แต่เรามักน้ำตาไหลอาบแก้มให้กับคนที่มีความรักที่ยิ่งใหญ่ จริงไหม?
บางครั้งเราก็รู้สึกว่าอยากให้ท่านอยู่กับเราตลอดไป…
ผมหมายถึงตั้งแต่เกิดมาเราก็เห็นท่านแล้ว โตมากับราชกรณียกิจมากมายของท่าน ได้ร้องเพลงได้ฟังเรื่องราว เห็นท่านในทีวีทุกวี่วัน เดือนธันวาก็มีวันพ่อทุกปี ตั้งแต่เด็กจนโตเราใส่เสื้อสีเหลือง ต่อมาก็สีชมพู มีสติกเกอร์รักในหลวงและรูปติดตามฝาบ้าน เหมือนกับมีท่านอยู่ตลอดเวลา สองทุ่มสิบห้าก็มีข่าวในพระราชสำนัก (ยอมรับว่าไม่ชอบดูเท่าไหร่แต่ก็ดูทุกวัน ได้เห็นสิ่งต่างๆ ที่ท่านกระทำเสมอ)
13 ตุลาคม 2016 เวลาเย็น…
18.45 น. :: ทีมงานชูใจตัดสินใจถอดบทความที่ตั้งโพสต์อัตโนมัติออกเพราะสถานการณ์และบรรยากาศคงไม่เหมาะสมสักเท่าไหร่ เขาบอกว่า 1 ทุ่มจะมีแถลงการณ์ เวลานั้นเรากำลังอยู่ที่ร้านอาหารและกินข้าวเย็น ผมเฝ้ามองที่หน้าจอทีวีด้วยจดจ่อ แม้ในใจก็พอรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ใช่เพราะข่าวลือที่หนาหู หรือรายงานการถวายการรักษาพระอาการในวันก่อนๆ ที่ผ่านมา แต่เราทุกคนต่างรู้ว่า มีวาระสำหรับทุกสิ่งภายใต้ฟ้า สำหรับชีวิตของคนอย่างไรก็ต้องจบลง สุดแล้วก็แต่จะยาวหรือสั้นเท่านั้น…
สิ่งที่ผมเรียนรู้จากการที่เรามีกษัตริย์ที่ดีและรักเราก็คือ เราเห็นภาพของพระเจ้าองค์จอมกษัตริย์จากกษัตริย์ของไทย ผู้เป็นแบบอย่างที่ดี ทั้งมีความรักและเสียสละเพื่อประชาชน พระองค์มีเป้าหมายเช่นนั้นจนแม้ลมหายใจสุดท้ายก็ยังห่วงใยประชาชน ทรงเดินทางไปยังที่ต่างๆ เพื่อช่วยเหลือคนเดือดร้อน ยอมเสียสละความสะดวกสบายส่วนตัวเพื่อผู้อื่น หัวใจของพระองค์ท่านเป็นเหมือนหัวใจของผู้เลี้ยงแกะที่ดูแลเราอย่างเท่าเทียมและเอาใจใส่
เราอธิษฐานเผื่อพระองค์ท่านเสมอ เหมือนที่ในพระคัมภีร์ได้มีบอกไว้ เพื่อเราจะอยู่ในโลกนี้ด้วยความสงบสุข
.
“เหตุฉะนั้นก่อนสิ่งอื่นใดข้าพเจ้าขอร้องท่านทั้งหลายให้วิงวอนอธิษฐานทูลขอ และขอบพระคุณเพื่อคนทั้งปวง
เพื่อกษัตริย์ทั้งหลายและคนทั้งปวงที่มีตำแหน่งสูง
เพื่อเราจะได้ดำเนินชีวิตอย่างเงียบๆ และสงบสุขในทางธรรมและอย่างนอบน้อม”
1 ทิโมธี 2:1-2
ตัวผมเองเรียนรู้ความเป็นพระเจ้าผู้เป็นพระบิดา ผ่านการมองชีวิตและแบบอย่างของคุณพ่อของผม แต่หากไม่มีในหลวง ผมอาจจะไม่เข้าใจความรักของพระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมกษัตริย์มากเท่าทุกวันนี้ก็เป็นได้ ในหลวงเหมือนเป็นภาพสะท้อนหนึ่งของพระเจ้าที่เป็นมนุษย์ คือประกอบด้วยพระกรุณา ความรัก และความเสียสละ ยิ่งเห็นความดีที่ท่านทำในข่าวหรือวีดีโอพระราชกรณียกิจต่างๆ ก็เหมือนได้เห็นความดีงามของพระเจ้าไปพร้อมๆ กัน
19.00 น. :: แน่นอนว่าคนไทยทุกคนยังคงเศร้าโศกเสียใจกับเหตุการณ์ครั้งนี้ ผมสังเกตเห็นได้ชัดจากผู้คนในร้านอาหารขณะที่มีประกาศของสำนักพระราชวัง ทั้งการที่ทุกคนในร้านหยุดฟัง และวางช้อนส้อมลง การที่เจ้าของร้านเร่งเสียงทีวีให้ดังขึ้น และพนักงานหยุดให้บริการชั่วขณะ (พนักงานในร้านบางคนไม่ใช่คนไทย) หรือการที่ทุกคนเงียบเสียงลงแม้แต่เด็กตัวเล็กๆ
24.00 น. :: ขณะเขียนบทความนี้… ประกาศสำนักนายกฯ ประกาศให้ลดธงครึ่งเสาและถวายความอาลัยนับจากวันพรุ่งนี้ไปอีก 1 ปีเต็ม ผมไม่แน่ใจว่าพรุ่งนี้โรงหนังจะปิดไหมและก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองจะทำใจกลับไปดูหนังได้เมื่อไหร่ การดูหนังที่ไม่รู้จะมีเพลงสรรเสริญพระบารมีรึเปล่า หรือ ถ้ามีบรรยากาศจะเป็นยังไง เพราะว่าเราคนไทยไม่เคยมีโมเมนต์แบบนี้มานานกว่า 70 ปี…
ถึงแม้ในหน้าเฟสบุ้คของผมตอนนี้ ปรากฏแต่ร่องรอยของความโศกเศร้า แต่เมื่อผมละสายตาจากคอมพิวเตอร์ และคิดถึงบทเพลงสรรเสริญพระบารมี มันก็ทำให้ผมรู้ในใจว่า ถึงท่านจะไม่อยู่กับเรา แต่ความรักที่ท่านเคยมอบให้จะคงอยู่ในใจผมและปวงชนชาวไทยเสมอไป
Related Posts
- Author:
- Blogger ผู้มากความสามารถในงานเขียน เป็นคริสเตียนที่เรียนสังคมวิทยา ฯ มาอย่างโชกโชน สเตตัสปัจจุบันเป็นนักเขียนอิสระ และ รับใช้พระเจ้าไปด้วย :)
- Editor:
- Emma C.
- เด็กสาวหน้านิ่งจากเมืองกรุง มุ่งหน้าใช้ชีวิตในเมืองเหนือ พระเจ้านำให้ได้มาทำงานกับชูใจ เธอผู้นี้มีความสามารถหลากหลาย ทั้งวาดภาพ เขียน เรียบเรียง และเอาขามาพาดคอระหว่างนั่งทำงาน เธออินกับการสะกดคำให้ถูกต้องตามราชบันฑิตฯ และมีรสนิยมวินเทจผิดจากความเป็นเจนวาย เป็นหนึ่งใน Avenger ทีมบก.ที่จะมาช่วยชูใจผู้อื่นกัน
