EP.1 (Season 1)

ชีวิตเริ่มต้น… เมื่อพบว่าสิ่งที่เรียนมามันไม่ใช่! (EP. 1 Season 1)


15 กันยา 2017 ณ Viaduct Harbour

 

วันนี้อากาศดี ท้องฟ้าสีฟ้าจัง บรรยากาศเป็นใจให้มาเดินแจก CV* ตามคาเฟ่เพื่อหางาน

(แหม่ กลัวมาตั้งนานว่าจะต้องทำ เออ ก็ต้องทำแล้วไง!!!)

มันก็เหมือนอย่างที่ใครๆ เค้าว่ากันสินะ ชีวิตในเมืองนอกมันไม่ง่าย

นี่ขนาดว่าเตรียมตัวเตรียมใจมาแล้ว ก็ยังคิดว่า มันโคตรจะไม่ง่าย

ในที่ๆ มีแต่คนแปลกหน้า วัฒนธรรมแตกต่าง แค่ปรับตัวยังไม่พอ

ต้องทำอะไรมากกว่าที่อยากจะทำตลอดเวลาเพื่อเอาตัวรอด

ที่ยากที่สุดก็คงเพราะ เราต้องเผชิญทุกอย่างคนเดียว!

 

ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเหงา เพราะปกติก็ไม่ค่อยสุงสิงกับใครอยู่แล้ว

ไม่เคยคิดว่าจะโหยหาความช่วยเหลือจากใคร ก็ปกติจัดการปัญหาเองได้

แต่ก็นี่ไง! สุดท้ายก็มานั่งหงอยอยู่นี่ และรู้สึกว่ามันเหนื่อยจังโว้ย!!!

คิดถึงเพื่อน คิดถึงคนที่บ้าน

คงเพราะสถานการณ์ตอนนี้ที่ดูตึงเครียดมั้ง

บางทีเราจำไม่ได้ว่าตัวเองในปีที่แล้วอยากมาอยู่ตรงนี้มากขนาดไหน

เริ่มมีคำถามว่าพาตัวเองมาลำบากที่นี่ทำไม?

ที่ทุ่มเทแทบตายเพื่อให้ได้มาที่นี่

เหตุผลคืออะไรกันแน่?

 

_______________

 

29 กุมภา 2016

 

ฝึกสอนใกล้เสร็จแล้วจ้าา

ปรากฎว่าฟันธงจนได้ว่าการเป็นครูสอนในโรงเรียนไม่ใช่สิ่งที่อยากทำแน่นอน 555+

ที่เสียเวลาเรียนมา 5 ปีคืออัลไล!?!?!  

แล้วจะเอาไงกะชีวิตต่อเหรอนาวา?

อธิษฐานเผื่อชีวิตหลังเรียนจบมาตั้งแต่เริ่มฝึกสอน

จนถึงตอนนี้ก็เกือบปีแล้วสินะ

 

ถ้าเรื่องที่อยากไปเมืองนอกเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้าด้วยเหมือนกัน

ก็ขอให้มันหยั่งลึกลงในใจของเราไม่หายไปไหน แต่ถ้าไม่ใช่ ก็ขอพระเจ้านำไปทางอื่น

เรายังจำความรู้สึกตอนที่ได้ไป Work & Travel ที่อเมริกาได้

รู้สึกชอบตัวเองที่เปลี่ยนไปหลังจากอยู่ที่นั่น

ตัวเองที่ทำอะไรหลายอย่างที่ไม่เคยคิดว่าทำได้

ตัวเองที่ก้าวออกจากความเป็นตัวเอง

ตัวเองที่ได้ภูมิใจกับตัวเองที่เติบโตออกจาก Comfort zone

บวกกับความบ้าภาษาอังกฤษมาตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้ได้มาสอนคนอื่นแล้ว

เราอยากพูด ฟัง และเรียนรู้วัฒนธรรมเจ้าของภาษามากขึ้นไปอีก

อาจเพราะแบบนี้มั้ง เราถึงรู้สึกว่าเมืองนอกมีแรงดึงดูดต่อเราอย่างมหาศาล

และความรู้สึกนั้นไม่เคยหายไป

หรือว่านี่เป็นสิ่งที่พระเจ้าอาจจะนำจริงๆ ก็ได้นะ

 

_______________

 

10 มีนา 2016 ณ Home Sweet Home

 

อุตส่าห์เรียนครูมาตั้ง 5 ปีแล้วจะไม่เป็นครู เสียดายความรู้ เสียดายเวลา!”

ไปเมืองนอกแล้วจะไปทำอะไร ภาษาตัวเองก็ได้อยู่แล้วนี่!”

กว่าจะไปแล้วกลับมาอีก เสียเวลาไปอีก 3ปี เมื่อไหร่จะประสบความสำเร็จ!”

 

วันนี้เปรยๆ กับที่บ้านเรื่องแผนจะไปเมืองนอก

เหอะๆ เจอคำพูดแบบนี้เข้าไป

ชีวิตเรา แต่คนช่วยเลือก ช่วยตัดสินใจเยอะจริงๆ

ไอ้คำว่าประสบความสำเร็จจริงๆ มันคืออะไร? ใครเป็นคนนิยาม?

แล้วใครตั้งไว้ว่าทุกคนในโลกนี้ควรจะประสบความสำเร็จ” (ที่คืออะไรไม่รู้) ตอนอายุเท่าไหร่?

ฟหกด่าสวกาฟวด่า$!$!**(_$(&#^@)@

 

_______________

 

14 มีนา 2016

 

บางทีก็นึกอิจฉาคนอื่นเหมือนกันที่เค้าสามารถทำอะไรก็ได้ที่ครอบครัวอยากให้ทำ

เคยถามเพื่อนตอน .6 ว่าทำไมเลือกคณะนี้ มันก็บอกว่าพ่อแม่บอกให้เลือก

เออง่ายดีนะชีวิตแก  ถ้าเราทำได้แบบนั้นก็คงไม่ลำบากใจขนาดนี้

บางทีก็สงสารพ่อกับแม่ ที่เราไม่เลือกทำในสิ่งที่เค้าอยากให้เราทำ

ไม่ใช่ไม่พยายาม แต่รู้สึกว่ามันฝืนไม่ได้จริงๆ

แล้วการไม่ทำตามใจพ่อแม่นี่มันเป็นการไม่กตัญญูรึเปล่า?

 

_______________

 

17 มีนา 2016

 

หลังจากอธิษฐาน –> สับสน –> อธิษฐาน –> สับสน

ถึงเวลาที่พระเจ้าตอบซักที  มีมุมมองใหม่อีกครั้ง

พระเจ้าบอกให้เรากตัญญูต่อพ่อแม่

แต่ความกตัญญูคงไม่ใช่การพยายามเป็นอีกคนที่ไม่ใช่เรา

ในเมื่อพระเจ้าสร้างเรามา พระองค์ก็คงอยากให้เราเป็นเรา

และการกตัญญูก็ทำได้ โดยไม่ต้องทิ้งชีวิต ทิ้งความฝันตัวเอง

การเป็นลูกที่ดี ก็คือการเป็นตัวเธอนั่นแหละ และทำให้มันดีที่สุด!

 

พระเจ้าไม่ได้สร้างเรามาอย่างบังเอิญ แต่ด้วยความตั้งใจ

ถ้างั้นทุกอย่าง ทั้งความคิด ประสบการณ์ ความชอบ และความถนัดที่ชี้ไปทางภาษาอังกฤษนี่ก็คงไม่บังเอิญ

ใช่มั้ยคะพระเจ้า?

 

_______________

 

19 มีนา 2016

 

ไปค่ายคริสเตียนที่มีฝรั่งมาพูดเรื่องเป้าหมายขององค์กร

ขอโทษจริงๆ ค่ะที่ความสนใจไม่ได้อยู่ที่เนื้อหา

แต่พอได้ยินเค้าพูดภาษาอังกฤษออกมาตั้งแต่คำแรกนั่นแหละ

อู๊ยยยย หัวใจเต้นแรง เหมือนเวลาเราได้เห็นคนที่เราแอบชอบ ประมาณนั้นเลยยยยย

แต่ไม่ได้เกี่ยวกับคนพูด ความรู้สึกผีเสื้อบินหวือๆ ในท้องนั่นเพราะได้ยินภาษาอังกฤษ

ผีเสื้อเอ๋ย เธอคงเป็นสัญญาณบางอย่างจากข้างบนแน่ๆ

 

_______________

 

20 มีนา 2016

 

นึกถึงที่พี่เอลชอบพูดเวลาไปซื้อของด้วยกัน

ซื้ออันที่เธอชอบที่สุดนั่นแหละ

เพราะเวลาเลือกอันที่ไม่ชอบทีไร เธอก็ไม่อยากใช้มัน

แล้วสุดท้ายก็ต้องกลับมาซื้ออันที่ชอบทุกที

.

.

.

อืมมม แล้วเรื่องไปเมืองนอกล่ะ?

ถ้าไม่ตัดสินใจทำซะตอนนี้ แล้วจะคอยกลับมานึกถึงมันอยู่ตลอดรึเปล่า?

…. ใช่ ….

แค่คำตอบเดียว เธอคงรู้แล้วใช่ไหมนาวา ว่าต้องเลือกทางไหน!

 


(ติดตามอ่าน New Me in New Zealand ตอนต่อไปได้ในวัน พฤหัสบดี ที่ 13 กันยายน 2018
เวลา 19.00 น. ทางเว็บไซด์ www.choojaiproject.org หรือ
กดติดตามทางเพจเฟสบุ๊ค https://www.facebook.com/choojaiproject/)


Previous Next

  • Author:
  • หนึ่งในทีมผู้แปลชูใจ ผู้สืบทอดกิจการสายไหมของครอบครัว จบศึกษาอิงค์ แต่ไม่ได้อยากเป็นครูในระบบ มีความมุ่งมั่นที่จะตามหาฝันไปไกลถึงเมืองที่มีแกะมากกว่าประชากรในประเทศ
  • Illustrator:
  • tumtim
  • เด็กสาววัยรุ่นพึ่งจบจิตวิทยามาหมาดๆ แต่มุ่งมั่นตั้งใจจะทำงานสายกราฟิก เธอผู้ยังหาค้นหาตัวเองคนนี้มีความสามารถมากมายที่ตัวเองไม่มั่นใจอยู่ตลอดเวลา เลยเจอพี่ชูใจจับมาใช้งานให้มั่นใจซักทีว่าตัวเองมีของ
  • Editor:
  • Jick
  • บก.ชูใจ ผู้ใฝ่ฝันจะชูใจน้องๆ จากความพลาดของตัวเอง