EP.4 (Season 2)

คริสต์มาสที่ไม่เหมือนเดิมและของขวัญจากพระเจ้า (EP. 4 Season 2)


 

10 Dec,

.

เข้าเดือนธันวาแล้ว

อากาศที่นี่กับบรรยากาศเดือนคริสต์มาสทำให้รู้สึกแปลกไปซะหน่อย

ปกติเราจะรู้สึกถึงความหนาวและการร้องเพลงตามบ้านในช่วงเดือนนี้

แต่ที่นี่เป็นหน้าร้อน กว่าดวงอาทิตย์จะตกก็ประมาณสองทุ่มแหนะ

บวกกับการที่รู้ว่าตัวเองต้องทำงานวันคริสตมาสแล้ว

คริสต์มาสปีนี้สำหรับเราให้ความรู้สึกที่แตกต่างจริงๆ

มันดูเงียบๆ ไม่คึกคักเหมือนที่ผ่านมา

ไม่มีการไปซ้อมดนตรีที่โบสถ์จนดึกดื่น

ไม่มีการเตรียมจัดบ้าน

ไม่มีความวุ่นวายที่คุ้นเคย

แต่คงมีความหมายอะไรซ่อนอยู่ในความแตกต่างนี้ล่ะมั้ง….

 

_______________

 

 

22 Dec,

.

เป็นวันที่ควรค่าแก่การบันทึกไว้อย่างยิ่ง!!

เมื่อสองวันก่อนได้รับโทรศัพท์จากตำรวจโทรมาบอกว่า

ยังจำที่คุณเคยไปแจ้งความกระเป๋าหายได้มั้ย

ตอนนี้มีคนมาฝากไว้ที่สถานี คุณมารับได้เลย

.

อ๊าาาาากกก รู้สึกทั้งช็อกทั้งดีใจจนบอกไม่ถูก

น้ำตาไหลเพราะเป็นสิ่งที่ไม่คิดว่าจะได้กลับมาอีกแล้ว

คริสต์มาสในความเงียบและธรมดาของเราปีนี้

พระเจ้าให้ของขวัญที่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

บทเรียนราคาแพงที่เราได้รับในตอนนั้นยังเตือนใจเราเสมอมา

แต่ที่ดียิ่งกว่าคือพระเจ้าให้โอกาสมันกลับมาหาเราอีกครั้ง

เรารู้สึกอบอุ่นใจเหมือนพระเจ้ากำลังบอกเราว่า “พระเจ้าอยู่กับเรา”

.

มารับกระเป๋าที่สถานีตำรวจ

6 เดือนที่กระเป๋าหายไป และเราไม่เคยคิดว่าจะได้คืนอีกแล้ว

สิ่งที่ตะลึงยิ่งกว่าตะลึงก็คือของทุกอย่างในกระเป๋าอยู่ครบ

ทั้งเงิน แว่น กล้อง ไอพอด ทุกบาททุกสตางค์เลยจริงๆ

ดีใจแทบจะกรี๊ดลั่นสถานี

ได้เข้าใจแล้วว่า การที่บิดาได้เจอบุตรน้อยหลงหายมันเป็นยังไง

สิ่งที่มีคุณค่าและเต็มไปด้วยความทรงจำที่เราคิดว่าเราสูญเสียไปแล้ว

แต่วันนึงกลับได้เจออีกมันเป็นความรู้สึกท่วมท้นอย่างนี้นี่เอง

แล้วคนนึงที่กลับใจใหม่ พระเจ้าจะดีใจมากกว่านี้แค่ไหนนะ

 

_______________

 

 

24 Dec,

.

เป็นคำ่คืนคริสต์มาสที่ต้องไปทำงานจ้าา

แถมยังทำงานคนเดียวอีกต่างหาก

แต่มันกลับเป็นโอกาสที่ดีที่ได้พูด “merry christmas” กับคนมากมาย

แบบที่เราไม่เคยได้ทำมาก่อน

ทุกปีเราจะไปงานที่โบสถ์ ทำนู่นทำนี่วุ่นวายอยู่กับการจัดงาน

แต่ปีนี้กับได้ดูแลและมอบความสุขให้คนไข้ที่ก็คงคิดถึงบ้านเหมือนกับเรา

 

 

ตอนนั่งรถกลับบ้านเราก็ยังได้เห็นคนจำนวนหนึ่งที่ยังต้องทำงานเหมือนกับเรา

.

อย่างน้อยก็คนขับรถบัส

ยิ่งได้เห็นตอนคนลงรถแล้วบอกกับคนขับรถว่า “Merry Christmas”

เราก็ได้เข้าใจบางอย่างว่า

บางทีการที่เราจะส่งต่อความรักของพระเจ้าในวันคริสต์มาส

มันไม่ต้องมีงานที่ยิ่งใหญ่

ไม่ต้องมีการจัดเตรียมเป็นเวลาหลายเดือน

หรือไม่ใช่การที่เรายุ่งหัวหมุนตลอดเวลากับการให้งานออกมาดี

แต่มันอาจเป็นแค่รอยยิ้มให้กำลังใจ

และคำพูดดีๆ ที่ส่งออกไปให้คนอื่นมีความสุข

แค่สุขสันต์วันคริสตมาสหรือขอให้มีวันที่ดี

ง่ายๆ แค่นั้นที่ทำให้คนรับอบอุ่นหัวใจ

คริสต์มาสของเราปีนี้ ดูเงียบก็จริง

แต่เราได้เข้าใจความหมายของการส่งต่อความรัก

ที่มากกว่างานอึกทึกครึกโครม

และได้รับของขวัญที่เกินจินตนาการจากพระเจ้า

รู้สึกว่า คริสต์มาสปีนี้เงียบและดีจริงๆ


(ติดตามอ่าน New Me in New Zealand ภาค2 ตอนต่อไปได้
ในวันพุธที่ 10 ตุลาคม 2561 ทางเว็บไซด์ www.choojaiproject.org หรือ
กดติดตามทางเพจเฟสบุ๊ค https://www.facebook.com/choojaiproject/)


Previous Next

  • Author:
  • หนึ่งในทีมผู้แปลชูใจ ผู้สืบทอดกิจการสายไหมของครอบครัว จบศึกษาอิงค์ แต่ไม่ได้อยากเป็นครูในระบบ มีความมุ่งมั่นที่จะตามหาฝันไปไกลถึงเมืองที่มีแกะมากกว่าประชากรในประเทศ
  • Illustrator:
  • tumtim
  • เด็กสาววัยรุ่นพึ่งจบจิตวิทยามาหมาดๆ แต่มุ่งมั่นตั้งใจจะทำงานสายกราฟิก เธอผู้ยังหาค้นหาตัวเองคนนี้มีความสามารถมากมายที่ตัวเองไม่มั่นใจอยู่ตลอดเวลา เลยเจอพี่ชูใจจับมาใช้งานให้มั่นใจซักทีว่าตัวเองมีของ
  • Editor:
  • Jick
  • บก.ชูใจ ผู้ใฝ่ฝันจะชูใจน้องๆ จากความพลาดของตัวเอง