ศิลปิน: วรุตน์ สุเนต์ตา
ชื่อผลงาน: My Heart is Bethlehem (ใจฉันคือเบธเลเฮม)
เทคนิค: อะครีลิค
ระยะเวลาในการทำ: 3 วัน
_______________________________
อยากให้แนะนำตัวเอง และตอนนี้ทำงานอะไรอยู่?
วรุตน์ สุเนต์ตา ตอนนี้ทำงานเป็นศิลปินอิสระ ทำงานออกแบบ เป็นครู
.
ลองอธิบายให้ฟังหน่อยถึงที่มาที่ไปของการเลือกเรียนสายนี้ และเส้นทางการทำงานสายนี้เป็นมายังไง?
ชอบวาดรูป ชอบวาดการ์ตูนดราก้อนบอล ตอนม.ต้นแม่ถามว่าอยากจะไปเรียนวาดรูปจริงจังไหม เพราะแม่สังเกตเห็นว่าน่าจะระบายอารมณ์ในรูปได้ เลยไปลองเรียนก็ชอบ เลยคิดว่าน่าจะไปต่อปวช. น้าแนะนำไปเรียนวิทยาลัยช่างศิลป สังกัดกรมศิลปากร
สนุกดี แต่มาเจอทางตันหลายอย่าง เริ่มไม่ขำละ เช่นสีน้ำที่ทักษะไม่เพียงพอ สีน้ำมันก็ไม่เวิร์ก drawing ก็อยู่ท้ายแถว แต่ก็ไม่รู้สึกกดดันอะไร มีทั้งวิชาที่ทำได้จนถึงกลางๆ จนถึงจบปวช. จะต่อเข้าปวส.ละต้องเลือกละจะต้องใช้วิชาเอกอะไร พอต้องเลือกสายเลยต้องตั้งคำถามกับตัวเองว่าเอาไงต่อ ก็เลือกสาขาช่างเขียน ในจิตรกรรมไทย ไม่ใช่เพราะชอบ แต่รู้สึกไม่เบื่อ ก็ไปค้นพบตัวเองในสาขานี้ เริ่มเห็นว่าตัวเองเป็นคนชอบลงรายละเอียดจุกจิก ถึงแม้ตัวเองเป็นคนมีบุคลิกภายนอกที่แตกต่างกับคนเขียนจิตรกรรมไทยมาก
แต่หลังจากเรียนจบ มีคนที่ฝึกงานมาจีบให้ไปทำ product design เราจึงเริ่มพัฒนาตัวตนของการเป็นดีไซน์เนอร์สายกราฟิกมากขึ้น และก็เป็นช่วงที่มารับเชื่อ พอเรียนจบมีคนมาชวนให้ไปทำงานด้วย แต่ดันเป็นบริษัทพระเครื่อง ตอนแรกกะว่าจะไปออกแบบแพ็คเกจเฉยๆ คงไม่เป็นไร แต่พอทำงานจริงก็โดนบังคับให้ออกแบบพระ เลยลาออกหลังจากทำได้เดือนเดียว
หลังจากนั้นทำงานออกแบบการ์ดอวยพร แต่ก็พยายามหลีกเลี่ยงความเชื่อพุทธ พวกเทพ พระต่างๆ เลยไปทำปฏิทินชุดการละเล่นแทน และได้รับรางวัลมา และก็ได้สกิลในการทำคอมพิวเตอร์กราฟิกมาด้วย หลังจากนั้นลาออกไปทำงานอีกที่หนึ่ง เข้าสู่สายโปรดักดีไซน์เต็มตัว หยุดเรื่องการเขียนลายไทยไปพักใหญ่เลย
ได้มีโอกาสนำศิลปะมาใช้ในงานรับใช้ยังไงบ้าง?
ตอนอยู่โบสถ์ที่กทม.ก็ทำงานกราฟิกในโบสถ์ โปสเตอร์ การ์ดเชิญ มาเรื่อยๆ
.
อธิบายเรื่องลายไทยกับความเชื่อคริสเตียนให้ฟังหน่อย?
ถูกสอนมาว่า ลายไทยเป็นศิลปะที่รับใช้รูปเคารพ แต่เราเรียนลายไทยมา เรารู้ว่าลายส่วนใหญ่มันเป็นการเลียนแบบธรรมชาติ สรีระของสัตว์ คน เถาไม้ ใบไม้ แต่ความเชื่อเป็นเรื่องที่นำไปใส่ทีหลัง เราก็เก็บคำถามนี้ไว้ว่ามันเขียนไม่ได้จริงเหรอ? แต่ก็ยังฝึกเขียนเล่นแบบไม่จริงจังอะไร วาดคน วาดวิถีชาวบ้าน ไม่ได้เขียนเรื่องความเชื่อ
ที่มาของงานศิลปะคริสเตียนชิ้นแรก?
เรามองว่างานลายไทยเป็นเทคนิคศิลปะที่แตกต่างกันตามแต่ละท้องถิ่น หรือภาษาหนึ่งเท่านั้นเอง จะถูกนำไปใช้พูดอะไรก็ได้ เราเลยคิดว่าจิตรกรรมไทยน่าจะนำมาเขียนเพื่อรับใช้พระเจ้าได้ มีช่วงหนึ่งที่รู้สึกเหมือนพระเจ้าบอกให้เขียน รู้สึกว่านี่เป็นของประทานที่พระเจ้าให้เรา เพราะน้อยคนจะได้เรียน มันไม่ใช่ของที่จะเอามาโยนทิ้ง เลยอธิษฐานจริงจัง รู้สึกว่าพระเจ้าบอกให้ทำ เลยตัดสินใจว่าจะทำภาพลายรดน้ำ แต่ไม่มีเงินซื้อทอง เลยอธิษฐานขอพระเจ้าให้หนทาง ตอนนั้นมีคนที่โบสถ์บอกว่าอยากได้ภาพ The Last Supper เราเลยบอกว่าเราจะเขียนลายไทยนะ ลายรดน้ำด้วยนะ พี่คนนั้นก็บอกว่าได้เลย จะใช้เท่าไหร่ก็บอก เลยตัดสินใจรับงานนี้
ที่จริงตอนเรียนเคยคิดว่างานจิตรกรรมไทยน่าจะรับใช้พระเจ้าได้ แต่เขียนภาพอาดัมเอวาออกมายังไม่สวย ตอนหลังมาเข้าใจเลยว่า น่าจะยังไม่ถึงเวลาที่พระเจ้าจัดเตรียมไว้ เพราะพอมาได้เขียนรูป The Last Supper ทุกอย่างที่สเก็ตช์ไหลลื่น ไม่เหมือนเมื่อก่อน รู้เลยว่านี่เป็นการทรงนำของพระเจ้า จังหวะจะโคนของแต่ละตัวที่วาดออกมามันลื่นมาก พอออกมาเป็นผลงานสเก็ตช์ก็รู้สึกพอใจมาก รู้สึกใช่ เป็นความรู้สึกครั้งแรกว่าพระเจ้าน่าจะรู้สึกแบบเดียวกันนี้ตอนที่พระเจ้าสร้างโลก ตอนที่พระเจ้าสร้างโลกเสร็จแล้วเห็นว่ามันดี ใช่เลย นี่น่าจะเป็นสิ่งที่พระเจ้ารู้สึกในตอนนั้น ดูภาพด้วยความอิ่มเอมใจมาก เลยถ่ายรูปเก็บเอาไว้เพื่อทำเป็นโปสการ์ดขายเพื่อคนจะได้เห็นเยอะๆ
.
เสียงตอบรับเป็นไงบ้าง?
คนที่รับภาพไปก็ชอบ แต่ก็มีกลุ่มหนึ่งที่แอนตี้ภาพนี้ทั้งจากฝ่ายคริสเตียนและไม่ใช่คริสเตียน ทำโปสการ์ดออกมาก็ไม่มีที่ไหนรับให้วางขายเพราะเขาบอกว่ามันขัดหลักศาสนศาสตร์
พอได้ยิน feedback ที่ไม่ดีแล้วทำยังไงต่อ?
กลับบ้านร้องไห้เลยหนึ่งวันเต็มๆ เสียใจยิ่งกว่างานศพพ่อ โทรหาแฟนในตอนนั้น แฟนถึงกับตกใจนึกว่าใครตาย เพราะตอนนั้นที่วาดภาพเรารู้สึกถึงการทรงสถิตของพระเจ้ามาก แต่พอถูกคนปฏิเสธเราเลยตั้งคำถามว่าพระเจ้าให้ของประทานนี้มาทำไม รู้สึกสูญเสียตัวตน
ตอนนั้นอธิษฐานและถามคำถามกับพระเจ้าอย่างเดียว และในวันนั้นเลยที่พระเจ้าตอบ search ใน google คำว่า Who am I? ก็เจอเพลงนมัสการชื่อ Who Am I ของ Casting Crowns ฟังแล้วร้องไห้หนักมากเพราะแปลเนื้อไม่ออก 555 เลยโทรไปถามแฟนมีท่อนหนึ่งที่ชอบมากเนื้อเพลงเขียนไว้ว่า
“พระองค์ ยังทรงฟังคำร้องทูล คอยฉุดมือเมื่อฉันนั้นล้มลง
และบอกฉันว่าฉันเป็นของพระองค์
ฉันต้องกลัวใคร?
เพราะฉันเป็นของพระองค์”
เนื้อเพลงท่อนนี้มันก็ตอบทุกคำถามของเราเลย หลังจากนั้นเวลามีใครถามคำถามเราเกี่ยวกับงานคริสตศิลป์ไทย ก็วิเคราะห์คำถามแล้วก็ตอบออกไป ถ้าใครไม่ยอมรับก็แค่บอกว่าไม่เป็นไร แล้วเราก็เขียนรูปต่อ ไม่เอาคำเหล่านั้นมาเป็นอุปสรรคทำให้เขียนรูปไม่ได้เหมือนตอนนั้นอีก
.
คิดยังไงกับการเริ่มทำกลุ่ม Thai Christian Artist?
ตอนนั้นพอเขียนรูปลายไทยคริสเตียนแล้วก็อยากรู้ว่าคนอื่นเขาเป็นยังไงกันบ้าง น่าจะมีคนที่เขียนจิตรกรรมไทยที่เป็นคริสเตียนอีก เลยคิดในใจว่าน่าจะมีการรวมกลุ่มกันเพื่อแลกเปลี่ยนพูดคุย พอหาก็เริ่มเจอมากขึ้นเรื่อยๆ มีอาจารย์หลายคนที่หนุนใจและสนับสนุนให้เราทำ ทำให้มั่นใจมากขึ้นเลยเริ่มเก็บรวบรวมความรู้ด้านศิลปะกับความเชื่อ พร้อมกับรวบรวมกลุ่มศิลปินไปด้วย
ตอนนี้รวมกลุ่มได้ 4-5 เดือนละรู้สึกไงมั่ง?
รู้สึกดีใจที่เรามีเพื่อน และเขาก็มีเพื่อนด้วย ขอบคุณพระเจ้า เห็นงานศิลปะเต็มเลย ได้เห็นการทรงสร้างของพระเจ้าผ่านตัวพวกเขา ดีใจที่ของประทานของพระเจ้าในตัวพวกเขาได้ถูกใช้ตามอย่างที่พระเจ้าอยากให้เขาเป็น ดีใจที่ได้เห็น คนที่เก่งกว่าเรา เห็นคนกำลังเริ่มฝึก เห็นการกระตุ้นกันและกันและได้เป็นพระพรต่อคนอื่น มันประทับใจ
.
มันออกมาสู่คนอื่นยังไงคะ?
ง่ายๆ เลย การจัดนิทรรศการครั้งแรกที่เริ่มมีการแบ่งปัน ผู้คนได้เห็นและถาม ได้เล่าเรื่องราวของพระเจ้าผ่านภาพนี้ให้เขาฟัง มันเต็มไปด้วยคำพยานที่หลั่งไหลออกมาจากภาพเต็มไปหมด คนที่มาดูได้รับการหนุนใจผ่านภาพและศิลปิน และไม่ใช่ภาพเดียว!
.
ภาพที่กำลังจะแสดงในงาน “เขียนให้เธอ” นี้ มีแนวคิดยังไง?
มีคนถามว่า วันคริสต์มาสมีความหมายอะไรกับเรา? ก่อนที่เราจะเชื่อพระเจ้า เราเคยไปนั่งกินเหล้ากับเพื่อนช่วงอกหัก เพื่อนคนนั้นบอกว่ากำลังเรียนบทเรียนทางไปรษณีย์อยู่ เราถามคำถามหลายอย่างแต่เพื่อนก็ตอบไม่ได้ เรากับเพื่อนเลยชวนกันไปโบสถ์ตามในใบปลิว เรารู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนโหราจารย์ที่ตามดาวประหลาดไป เราคิดว่าจริงๆ แล้วคริสต์มาสไม่ใช่วันที่ 25 ธันวา แต่มันเป็นวันที่พระเยซูมาเกิดในชีวิตผม เวลานั้นตัวตนของผมใหญ่มาก มันใหญ่ราวกับว่าเราคือท้องฟ้ากว้าง แต่มันว่างเปล่า…..
เวลานั้นผมได้ยินเรื่องพระเยซูและเกิดคำถามในใจมากมาย… คำถามเหล่านั้นมันเหมือนดาวปะหลาดดวงใหญ่และนั่นล่ะ มันนำผมไปจนผมพบพระเยซู พระเจ้าผู้ถ่อมใจ ผมพบว่าพระองค์มาเกิดที่หัวใจในเบธเลเฮมดวงน้อยนี้และแนวคิดนี้จึงเป็นที่มาของภาพ “My Heart is Bethlehem (ใจฉันคือเบธเลเฮม)”
เราเป็นรางหญ้าต้อยต่ำ เราเป็นแผ่นดินที่ไม่มีอะไรที่พระเยซูลงมาเกิด หมู่บ้านเบธเลเฮ็มคือเรา และพระเจ้าก็มาช่วยเราให้รอด เราเลยอยากเขียนภาพนี้ให้ทุกคนเห็นว่าอย่าลืมนะ คริสต์มาสที่แท้จริงของทุกคนมันอยู่ในใจของเรา คือวันที่พระเยซูมาเกิดในเรา
สิ่งที่อยากจะบอกกับคนอ่านเนื่องในโอกาสวันคริสต์มาส?
ไม่มีอะไรเป็นพิเศษครับ พระเจ้ารักคุณ และมาเกิดในคุณทุกคน และคนที่ยังไม่รู้จักพระองค์ ดาวประหลาดนั้นคงกำลังเดินทางมาในใจคุณเหมือนกัน
#Featured คอลัมน์ทันกระแสสังคม หยิบจับเรื่องทั่วไปมาพูดใหม่ในมุมมองคริสเตียน
ทุกวันพฤหัสสีส้มส้มน้าาาาา!!!
