คนต้นเรื่อง : อ่านล่องไปกับเรือทุกตอนได้ที่ : https://www.choojaiproject.org/category/articles/life-series/journey-with-logoshope/
ทุกครั้งที่เรือล่องไปตามกระแสน้ำแลผ่านน่านน้ำของแต่ละเมือง แต่ละประเทศนั้น เหมือนฉันกำลังล่องลอยอยู่ในฝันและฉันก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้มีโอกาสอยู่ในเรือที่เดินทางไปถึง 46 ท่าเรือ กับ 25 ประเทศ มันเป็นฝันที่เป็นจริง จริงๆ ฉันจึงอยากจะเล่าถึงเมืองที่ชอบและประทับใจล้วนๆ ไม่มีสิ่งใดอื่นปะปนให้ฟังกันค่า
______________________________
เมืองนางาซากิ ประเทศญี่ปุ่น ประเทศในฝันที่ฉันอยากจะไปเยือนสักครั้งก่อนตาย แต่ด้วยความแพงและต้องขอวีซ่า ความฝันก่อนขึ้นเรือจึงพับเก็บไว้มาเนิ่นนาน และแล้ว 5 ปีที่รอคอย เรือแห่งความหวังก็พาฉันล่องเข้าน่านน้ำญี่ปุ่นพร้อมอากาศที่สดใสและน้ำตาที่ไหลออกมาด้วยความตื้นตัน ฉันรู้สึกซึ้งใจในพระคุณของพระเจ้าที่มีมากล้นต่อชีวิตของฉัน นี่เป็นอีกครั้งที่คำสัญญาของพระเจ้าที่ว่า ‘จงขอแล้วจะได้ จงหาแล้วจะพบ จงเคาะแล้วจะเปิดให้แก่ท่าน’ เป็นจริงให้เห็นต่อหน้า พระเจ้าไม่เคยผิดสัญญาค่ะ
เรือจอดอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่นในช่วงเดือนพฤษภาคม อากาศกำลังดีเลย เย็นสบาย และพระเจ้าให้เราได้อยู่ที่ท่าเรือที่สวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา ที่นั่นเป็นสวนสาธารณะให้คนมาพักผ่อน ฉันจึงเห็นคุณลุงนั่งเล่นว่าวในสวน หนุ่มสาวจูงสุนัขมาเดินเล่น เด็ก ๆ วัยกระเตาะหัดเดินในสนามหญ้า พ่อแม่ลูกนั่งทานข้าวและเล่นเกมส์กัน วัยรุ่น นักเรียนมาซ้อมเต้นและออกกำลัง จับกลุ่มคุยกัน มีหลายคนที่นั่งหันหน้าเข้าหาเรือพลางชี้ชวนกันพูดถึงเรือที่อยู่ตรงหน้า ลูกเรือจึงใช้โอกาสนี้เข้าไปคุยและสร้างความสัมพันธ์รวมถึงประกาศเรื่องของพระเจ้าไปด้วย ช่างเป็นท่าเรือที่ดียอดเยี่ยมจริง ๆ
ฉันชอบความสะอาดและความเป็นระเบียบของประเทศนี้ การจัดการที่ดีมีให้เห็นอยู่ทั่วไป ทั้งบนถนนหรือแม้กระทั่งศูนย์อาหารในห้าง คนที่ชอบความเข้าที่เข้าทางอย่างฉันก็ปลื้มเข้าไปอีก ถนนหนทางในเมืองไปมาสะดวกและปลอดภัย สามารถพบเห็นศิลปะได้ตามฝาท่อและตึกรามบ้านช่อง แม้ว่าอาหารการกินจะขึ้นชื่อว่าแพงแต่เราก็ยังสามารถหาราเมนราคา 500 – 600 เยนได้ไม่ยาก (ประมาณ 150-180 บาท) ร้าน 7-11 ที่นี่มีอาหารราคาย่อมเยาว์เยอะแข่งขันกับร้านสะดวกซื้ออีกแห่งที่ชื่อ Lawson ฉันก็วิ่งเข้า วิ่งออกอยู่สองร้านตอนที่อยากกินอาหารถูก ๆ เพราะเริ่มเบื่ออาหารในเรือ
ผู้คนที่นี่อัธยาศัยดีค่ะ ยิ้มแย้มแจ่มใส แม้จะสื่อสารภาษาอังกฤษไม่ได้แต่ก็เต็มใจช่วยเต็มที่เมื่อเราสอบถามนอกจากนั้นยังเป็นคนตรงต่อเวลาและเคารพกฏสาธารณะมาก เช่น ร้านหนังสือในเรือเปิดตอน 10 โมงเช้า แต่ 9 โมงครึ่งเราก็จะเห็นผู้คนมายืนต่อแถวพร้อมเรียบร้อย พอเข้าไปในร้านหนังสือก็จะไม่พูดคุยส่งเสียงดังรบกวนกันและกัน เด็ก ๆ ก็จะนั่งอ่านหนังสือเป็นมุม ๆ ไป ไม่กีดขวางทางเดิน คนในร้านหนังสือเต็มแต่เงียบมาก หยิบหนังสือจากที่ไหนก็เก็บให้เป็นที่เป็นทาง เลิฟมาก!
สิ่งที่น่าเศร้าและต้องการความช่วยเหลืออย่างมากคือ ประเทศญี่ปุ่นมีเปอร์เซนต์คนฆ่าตัวตายอยู่ในระดับต้นๆของโลก โดยเฉพาะเมืองใหญ่ที่คราครั่งไปด้วยผู้คน เมื่อความเครียดสะสมมีมากขึ้น ผู้คนจึงเลือกหาทางออกด้วยความตายมากกว่าที่จะมีชีวิตอยู่ คริสตจักรเติบโตช้าเพราะมีแต่ผู้สูงอายุ คนหนุ่มสาวไม่สนใจเรื่องศาสนาอีกต่อไป ประเทศนี้ต้องการมิชชันนารี คริสตจักรต้องการคนหนุ่มสาวที่รักพระเจ้าและประกาศเรื่องของพระเจ้า “แล้วผู้ใดจะไปแทนเรา…” พระเจ้ายังคงร้องเรียกผู้รับใช้ของพระองค์ให้ไปประเทศนี้นะคะ
ไต้หวัน บางคนบอกว่าที่นี่เป็น Little Japan ซึ่งฉันก็เห็นด้วย ไม่ว่าจะเป็นความสะอาด ร่มรื่น การคมนาคมสะดวกทั้งรถบัสและรถไฟ นอกจากนี้ยังมี 7-11 ทั่วทุกหัวมุมตึก มี Wifi ฟรีให้ใช้ 1 ชม. มีโต๊ะบาร์ยาวให้นั่งทานอาหารกาแฟได้และเด็ดที่สุด มีไอติมโคนอร่อยมาก ก.ไก่ล้านตัว (สนนราคาเพียง 15 บาท) ฉันประทับใจร้านหนังสือที่นี่ค่ะ มีบริการแบบ 24 ชม.และมีเยอะพอ ๆ กับร้านกาแฟชิวๆ ชิคๆ น่านั่งถ่ายรูป นอกจากนั้นยังมีชุมชนศิลปะ แกลลอรี่ ร้านขายของแฮนเมดเยอะแยะเต็มไปหมดค่ะ ตามเมืองต่างๆเขาก็จะมีจุดขายที่ต่างกันเพื่อให้นักท่องเที่ยวควักเงินออกจากกระเป๋าให้ได้ อาหารอร่อยมากค่ะ แม้จะเป็นอาหารจีนแต่ก็ไม่เลี่ยนมาก ที่สำคัญคือถ้ามาไต้หวันต้องห้ามพลาด นั่นก็คือตลาดนัดกลางคืนค่ะ เป็นแหล่งรวมอาหารอร่อยและเสื้อผ้าราคาถูก ของฝากมากมาย ทุกเมืองจะมีตลาดนัดให้ได้เดินกินและช็อปค่ะ ชาไข่มุกก็มีหลายยี่ห้อให้เลือกมาก เราสามารถเลือกใส่นมจริง ๆ ได้ด้วยนะคะ มุกก็นุ่ม อูยยยย อร่อยมาก ลูกเรือที่ได้ลิ้มชิมไข่มุกก็จะติดใจ ซื้อกินกันทุกวันหลังอาหาร คนไต้หวันแม้จะพูดภาษาจีนกลางและจีนไต้หวัน แต่ก็สามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้ในระดับดี ไม่เสียงดังโฉ่งฉ่าง ถ้าจะเปรียบเทียบกับคนจีนแผ่นดินใหญ่ ก็จะเป็นคนจีนฉบับเรียบร้อย พูดเพราะ เสียงอ่อนหวาน และเขาไม่ใช่คนจีนจากจีนแผ่นดินใหญ่นะคะ (เขาฝากมาบอกด้วยสีหน้าที่จริงจัง)
ความประทับใจหนึ่งที่ยากจะลืมเกิดขึ้น ณ เมืองไทชวง (Taichung) ฉันกับเพื่อนนั่งรถบัสจากไทเปมาลงที่
ไทชวงและเราต้องหารถเมล์กลับท่าเรือก่อนสามทุ่ม ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าจะไปหาที่ไหน เดินไปพลาง ถามคนท้องที่ไปพลางก็มาถึงป้ายรถเมล์ ยืนรออยู่สักพักจนถึง 2 ทุ่มกว่าก็ยังไม่มีวี่แววว่า รถเมล์สายที่จะขึ้นนั้นจะมา ฉันจึงถามคนแถวนั้นอีกครั้งว่า ป้ายนี้ถูกต้องใช่ไหมที่จะไปท่าเรือ คนที่ถามก็ทำหน้างงเพราะเขาไม่รู้จักท่าเรือนั้น งานเข้าสิคะ! เอาไงดีเนี่ยะ!
ทันใดนั้นก็มีชายหนุ่มท่านหนึ่งเข้ามาถามว่า ให้ช่วยอะไรไหม เราก็บอกไปว่า ต้องการจะกลับไปท่าเรือนี้ค่ะ ต้องขึ้นรถเมล์สายนี้ใช่ไหม แต่ก็รอนานแล้วทำไมยังไม่ได้ หรือว่า มันหมดไปแล้ว มีสายอื่นที่จะไปอีกไหม เขาก็ทำหน้า งง ๆ แล้วก็ถามว่า เธอมาจากไหน เมื่อเราตอบเขาไปว่ามาจากเรือโลโกสโฮปค่ะ เรือจอดที่ท่าเรือนี้ เขาก็เข้า Internet หารายละเอียดแล้วก็ร้อง อ๋อ เรือลำนี้เอง เอาอย่างงี้ ขึ้นแท๊กซี่ไปละกัน รถน่าจะหมดแล้วหล่ะ แล้วเขาก็โบกแท็กซี่ให้เรา เรารีบบอกว่า เอ้ย ไม่เป็นไร ไม่ต้องขนาดนั้น เดี๋ยวพวกเราหาทางเอง เราไม่มีเงินจ่ายค่าแท็กซี่ เขาก็บอกว่า ไม่เป็นไร รีบขึ้น ต้องถึงเรือก่อนสามทุ่มใช่ไหม รีบเลย แล้วเขาก็ดันพวกเราขึ้นรถ พร้อมควักเงินหนึ่งพันไต้หวันดอลล่าร์ (ประมาณหนึ่งพันบาทบ้านเรา) ยื่นให้แท็กซี่
.
“ไปเลยแท็กซี่!”
“เอ้ยย เดี๋ยว ชื่อไรอ่ะ มาที่เรือนะ เดี๋ยวพาเที่ยวเรือ เอ้ย เดี๋ยว ตกลงชื่อไร?” ไม่มีคำตอบใดจากชายหนุ่มไร้นามที่ยืนโบกมือลาให้เรา แท็กซี่แล่นอออกตัวไปอย่างเร็ว อึ้งค่ะ ! น้ำตาคลอเบ้า อึ้งและทึ่งที่เห็นการช่วยเหลือจากพระเจ้าผ่านชายหนุ่มผู้นี้อย่างจัง มันซาบซึ้งและตื้นตันจริงๆ ประทับมากที่สุด ทำให้ฉันตระหนักว่า บางทีเราอาจจะเป็นทูตสวรรค์ให้ใครสักคนสักวันก็ได้ ดังนั้นอย่าเมื่อยล้าในการทำดีเลยนะคะ เตรียมตัวเองให้พร้อม เพื่อพระเจ้าจะใช้เราได้ในทุกสถานการณ์ค่ะ
นี่เป็นเพียงสองท่าเรือที่ประทับใจในโซนเอเชีย อีกสองตอนหน้า จะพาทุกท่านไป “เข้าท่า” ที่ไหนต่อ รอติดตามนะคะ
.
ทีน่า
Related Posts
- Author:
- ทีน่า : สาวผู้ใฝ่ฝันจะเดินทางรอบโลก แต่ชีวิตพลิกผันเมื่อพระเจ้านำเธอให้พบเจอกับเรือ 'โลโกสโฮป' เรือแห่งความหวังที่จะนำพาเธอไปผจญโลกกว้างโดยไม่ต้องเป็นเมียทูตแต่อย่างใด
- Illustrator:
- Emma C.
- เด็กสาวหน้านิ่งจากเมืองกรุง มุ่งหน้าใช้ชีวิตในเมืองเหนือ พระเจ้านำให้ได้มาทำงานกับชูใจ เธอผู้นี้มีความสามารถหลากหลาย ทั้งวาดภาพ เขียน เรียบเรียง และเอาขามาพาดคอระหว่างนั่งทำงาน เธออินกับการสะกดคำให้ถูกต้องตามราชบันฑิตฯ และมีรสนิยมวินเทจผิดจากความเป็นเจนวาย เป็นหนึ่งใน Avenger ทีมบก.ที่จะมาช่วยชูใจผู้อื่นกัน
- Editor:
- Jick
- บก.ชูใจ ผู้ใฝ่ฝันจะชูใจน้องๆ จากความพลาดของตัวเอง
- Editor:
- Namita
- สาวน้อยล่ามญี่ปุ่น ผู้เอ็นจอยกับการกินไปลดน้ำหนักไป เธอผู้มีความคาวาอี้อยู่ตลอดเวลายังมีความสามารถในการเรียบเรียงงานเขียนได้เป็นเลิศอีกด้วย
